Һәзрәт Зәһранын (ә) шәһадәти

Мирзә Ҹавад Аға Мәлики Тәбризи һәзрәт Фатимәнин (ә) шәһадәт ҝүнү мүнасибәтилә јазыр:
Ҹәмадиус-сани ајын үчүндә ханымлар ханымы һәзрәт Зәһра (ә) вәфат етмишдир. Сәһиһ рәвајәтә ҝөрә һәзрәтин шәһадәт ҝүнү бу ҝүндүр. О, бу ҝүн һаггы әлиндән алынмыш вә зүлмә мәруз галмыш бир һалда дүнјадан көчдү. Шиәләр бу ҝүнә вәфадар галараг ону мүсибәт вә гәм ҝүнү гәрар вермәлидирләр. Чүнки бу ҝүн о һәзрәтин јахынлары Рәсули-әкрәмин (с) вәфатындан сонра икинҹи мүсибәти јашадылар.

Имам Әлинин (ә) һәзрәт Зәһраја (ә) әзадарлығы
Әмирәлмөминин Әли (ә) үчүн Пејғәмбәрин (с) вәфатындан сонра һеч бир ҝүн, бу ҝүн гәдәр мүсибәтли вә ағрылы-аҹылы олмајыб. Һәзрәт Зәһраны (ә) итирмәк Әли (ә) үчүн чох ағыр иди. Она ҝөрә дә Әли (ә) ханым Зәһранын (ә) мүсибәтиндә нөвһә охуду, ағлады вә ондан ајрылыға ҝөрә шикајәт едәрәк деди:
“Ҹаным аһ зинданында һәбс олуб. Каш, ҹаным да бу наләләримлә бирҝә чыхајды. Сәндән сонра јашамағын һеч бир фајдасы јохдур. Сәндән сонра өмрүмүн узун ола биләҹәјиндән горхдуғум үчүн ағлајырам.”

Һәмчинин бу мәзмунда диҝәр бир нөвһә охумушдур:
“Әһмәддән сонра Фатимәни итирмәк ҝөстәрир ки, һеч бир дост әбәди галмыр. Онлары итирдикдән сонра һәјат сәнин үчүн неҹә хош кечә биләр? Анд олсун ҹанына, бу мүмкүн олан шеј дејил. Инсан достунун өлмәмәсини истәјир, анҹаг бу гејри-мүмкүндүр.” (“Биһарул-әнвар”, ҹ. 43, сәһ. 216)
Ҹаныма анд олсун ки, Имам Әлинин (ә) бу шер вә нәсрләрини хатырламаг ағыллары мат гојур. О һәзрәтин белә бир сөзләр демәси о гәдәр дә садә мәсәлә дејилдир. Бу сөзләр һәзрәт Зәһранын (ә) Аллаһ јанында мәгамынын әзәмәтини, онун Аллаһ јанында фәзиләтини ҝөстәрир. Һәзрәт Әлинин (ә) туфанларын белә ону јериндән тәрпәдә билмәдији, һеч бир шејин ону сындыра билмәдији, ондан селләр ахан вә зирвәсинә гушлары белә уча билмәдији бир дағ кими сәбринә диггәт етмәклә, һәзрәт Зәһрадан (ә) ајрылығына ҝөрә белә бир вәзијјәтә дүшмәси вә бу сөзләри дилинә ҝәтирмәси чох-чох һејрәтләндириҹи бир мәсәләдир.

Əҝәр Фатимәнин (ә) фәзиләти ән јүксәк дәрәҹәдә олмасајды вә бу мүсибәтә ҝөрә аһ-налә етмәк јахшы олмасајды, Имам Әли (ә) онун мүсибәтиндә бу гәдәр аһ-налә етмәзди.
Она ҝөрә шиәләр дә һәзрәт Фатимәнин (ә) вәфат ҝүнүнү өзләри үчүн һүзн ҝүнү гәрар вермәкдә, һәмин ҝүнү матәм сахламагда, о һәзрәтин мүсибәтләрини зикр етмәкдә ҝәрәк Әлини (ә) өзләринә өрнәк ҝөтүрсүнләр. Чүнки һәзрәт Зәһра (ә) атасынын тәк өвлады, ән севимлиси иди. Пејғәмбәр (с) онунла елә рәфтар едирди ки, ондан башга һеч кәслә елә рәфтар етмәмишдир. Шиәләр вә онларын мүхалифләри Пејғәмбәрин (с) һәзрәт Зәһра (ә) барәдә белә бујурдуғуну дејибләр: “Фатимә мәним ҹанымын бир һиссәсидир. Һәр кәс ону гәзәбләндирсә, мәни гәзәбләндирмишдир.”

Фатимә Зәһранын (ә) вәсијјәтиндә шиәнин һагг олмасынын исбаты
Һәзрәт Фатимә (ә) өлүм јатағында оларкән биринҹи вә икинҹи хәлифәдән Пејғәмбәрин (с) бу һәдисини өз гулаглары илә ешитдикләринә етираф алдыгдан сонра һәмин һәдислә онларын әлејһинә дәлил ҝәтирди вә сонра әлләрини галдырыб деди: “Илаһи, Өзүн шаһид ол ки, бу ики нәфәр мәни гәзәбләндирди.” Сонра да Әлијә (ә) вәсијјәт етди ки, онун дәфнини вә гәбринин јерини о ики нәфәрдән ҝизли сахласын.

Ҹаныма анд олсун ки, һәзрәт Зәһранын (ә) бу вәсијјәти Аллаһ јолунда ҹиһад, шиә мәзһәбинин һагг олдуғунун, диҝәр мәзһәбләрин исә батил олмасыны сүбут етмәк үчүн һәр ајә вә дәлилдән даһа фајдалыдыр. Чүнки онун дәфнинин ҝизли олмасы вә гәбринин јеринин ҝизли галмасы суал јарадыр. Һәр кәс бу суала ҹаваб тапмаг ардынҹа олса, баша дүшәҹәк ки, бунлар о һәзрәтин вәсијјәти әсасында ҝизли сахланылмышдыр. Ҹаваб ахтаран шәхсә сәманын ортасына чатмыш ҝүн кими ајдын олаҹаг ки, атасынын јадиҝары о ики нәфәрә гаршы гәзәбли олдуғу һалда дүнјадан көчмүшдүр, атасы вә мөвласы Пејғәмбәрлә (с) ҝөрүшдүкдә онлардан шикајәт етмишдир. Бу мәсәлә о ики нәфәр үчүн бөјүк рүсвајчылыгдыр вә даһа бундан бөјүк рүсвајлыг ола билмәз.

Хүсусилә дә Гуранын бәзи ајәләри бујурур:
“(Ја Пејғәмбәр!) Де: Мән сиздән бунун (рисаләти тәблиғ етмәјимин) мүгабилиндә гоһумлуг мәһәббәтиндән (Әһли-бејтә севҝидән) башга бир шеј истәмирәм.” (“Шура” сурәси, ајә 23)

Јенә бујурур:
“Де: Мән сиздән һеч бир әвәз истәмирәм, о сизин олсун.” (“Сәба” сурәси, ајә 47)
Аллаһын рәсулу (с) дүнјадан көчәндә онун јер үзүндә Фатимәдән (ә) даһа јахын бир кәси јох иди.
Бунлара диггәт етмәклә, һеч бир агил шәхс өзүндә шүбһәјә јол вермәз ки, Пејғәмбәрин (ә) рисаләт муздуну вермәкдә хәјанәт едән кәс, Пејғәмбәрин (с) ҹанишини ола билмәз вә онун хилафәт күрсүсүндә отурмаға лајиг дејил. Мәлумдур ки, Пејғәмбәрә (с) хәјанәт едән вә онун јахынларынын һаггыны вермәјән кәс, она јахын олмајанларын һаггына да риајәт етмәјәҹәк. Пејғәмбәрин (с) гызына зүлм едән, үммәт арасында неҹә әдаләтлә рәфтар едә биләр? Бу мәсәлә алим вә наданын чох асанлыгла баша дүшдүјү бир мөвзудур. Хүсусилә дә шиә вә әһли-сүннәнин мәшһур тәфсирчиләринин јекдил нәзәринә ҝөрә “тәтһир” ајәси һәзрәт Зәһранын (ә) шәниндә назил олмушдур. Она ҝөрә дә Гуранын ачыг-ајдын шәкилдә һәзрәт Зәһраны (ә) һәр бир сәһв вә хәтадан пак билдији, она гаршы севҝини ваҹиб етдији бир һалда кимсә она зүлм етсә вә һаггыны гәсб етсә, һеч вахт бу зүлм вә әзаб-әзијјәт етмәсинә сәһиһ шәри јолла һагг газандыра билмәз.

Еј инсанлар! Ағлајын, севимли, кәрим вә аләмләрә рәһмәт пејғәмбәринин гәлбинин парчасы вә пак гызына гаршы олан бу бөјүк ҹинајәтә! Һәлә атасынын кәфәнинин сују гурумамыш онун һаггыны гәсб етдиләр, атасынын ирсиндән мәһрум етдиләр, үзүнә силлә вурдулар, өвладыны сигт етдиләр. Аллаһын мүгәррәб мәләкләринин мүддәтләрлә дајаныб ҝөзләдији вә иҹазә алмадан ҝирмәдикләри евинин гапысына од вурдулар.
Һәр һалда шиәләр бу ҝүн Пејғәмбәрин (с) разылығына сәбәб олаҹаг, Фатимәнин (ә) Аллаһынын ону бәјәнәҹәк вә шиәлик һаггы јеринә јетириләҹәк бир шәкилдә һәзрәт Зәһраны (ә) зијарәт етсинләр вә она салават ҝөндәрсинләр.